Home
Over Interaxxie
Opdrachten
Opdrachtgevers
Foto's
Publicaties
Reizen
Reisoverzicht
Reisfoto's
Afrikareis 2018
Afrikareis 2017
Afrikareis 2016
Costa Rica 2015
Afrikareis 2014
Afrikareis 2013
Afrikareis 2012
Afrikareis 2011
Paspoort
Contact

 

Het zal niemand nog verbazen dat we weer naar Afrika gaan. Toch wordt de reis van 2013 een andere dan onze vorige Afrika-reizen. Vorig jaar in Namibie en Botswana kwamen we tot de conclusie dat we wel erg in een sleur verzeild raakten. Je werkt en spaart je niet een jaar lang een slag in de rondte om vooraf te weten op welke plank de pindakaas staat in de winkel van Katima Mulilo. Als oude vrienden worden onthaald in Grootfontein is fijn, maar ook een beetje suf. Concluderen dat de wegwerkzaamheden bij Tchsumke al zes jaar lang helemaal niets zijn opgeschoten is de doodsteek voor het avontuur.

 

En dus ging het roer om. Geen zesde keer Namibie in 2013, weg met de laatste restjes luxe en comfort en stoppen met lange overgangsetappes en heen-en-terug-routes. Het resultaat is een roadtrip door de meest ongerepte en afgelegen stukken van Zuid-Afrika, Botswana en Zimbabwe. Weinig asfalt, maar veel diep zand. Dwars door rivieren, kamperen in de bush tussen het wild en een maximale zelfredzaamheid.

 

Onze twaalfde reis naar Afrika wordt een spartaans wildernisfeest. Vijf weken kamperen, fotograferen, fikkie stoken, met de zaklamp hyena's en olifanten verjagen, zwemmen, liedjes zingen tijdens lange reisdagen en vooral heel veel bij elkaar zijn. 's Avonds in de tent luisteren naar de geluiden van Afrika. Een maand zonder badkamer, computers of telefoons, geen speelgoed, geen nieuws, geen files, geen luchtverontreiniging, geen hoogbouw en nauwelijks stress. Alleen elkaar, een kampvuur, een auto en het ritme van de natuur.

 

 

Het reisplan

We vliegen rechtstreeks vanaf Schiphol in een ruk naar Johannesburg. Daar hebben we een dag om voorraden in te slaan, de terreinwagen op te halen en bij te komen van de vlucht. De volgende dag rijden we richting de grens met Mozambique en beginnen we aan onze marathonreis door wildparken. We beginnen rustig met een tocht door de Drakensbergen en Blyde Canyon naar Kruger NP. Vervolgens rijden we naar het noorden van Kruger en steken we de grens met Botswana over. Op weg naar de moerassen van Kasane verblijven we in Tuli Block NP, Francistown en Nata Bird Sanctuary. Kasane is het vaste rustpunt in onze reizen. Van hieruit maken we dag- en bootsafari's in Chobe en bezoeken we de Zimbabwaanse Victoria Watervallen. Na Kasane duiken we de bush in voor een off road-route door achtereenvolgens Chobe, NP, Savuti NP en Moremi NP. Als we aan de andere kant van de Okavango-delta uitkomen verblijven we in een bush camp bij Maun en rijden we meteen verder naar de Makgadikgadi-zoutpannen voor een verblijf in de bush aan de Boteti-rivier. Na een lange rit naar Khama Rhino Sanctuary verlaten we Botswana sluiten we af met een week in de Zuid-Afrikaanse parken Marakele en Pilanesberg. Via Johannesburg vliegen we terug naar Amsterdam.

 

Van dag tot dag

 

Amsterdam – Johannesburg (vlucht) 

Een lange dagvlucht brengt ons tegen tienen in de avond in Johannesburg. Niet leuk zo’n marathonzit van een uur of vijftien, maar voor het eerst sinds jaren hebben we eens geen overstap en geen wachttijden in Berlijn of München. Eigenlijk best luxe dus! In Johannesburg overnachten we in het Afton Guesthouse.

 

Johannesburg- Nelspruit (350 km, asfalt) ’s Ochtends halen we de Landrover Defender 110 op en doen we boodschappen. Johannesburg is geen veilige plek om lang rond te hangen, dus met de deuren op slot rijden we meteen de stad op naar Nelspruit. We slapen in de mooie Zebrina Lodge 

 

Nelspruit – Blijdepoort/Graskop (100 km, asfalt)

Vandaag gaan we watervallen bekijken! De rit van Nelspruit naar Blijdepoort voert namelijk door de Blyde River Canyon, het noordelijkste stukje van de Drakensbergen. De rit staat bekend als een van 's werelds mooiste natuurroutes met hoogtepunten als Bourke's Luck Potholes, the Pinnacle en the Three Rondavels. ’s Avonds zetten we voor het eerst de tenten op en gaat de braai aan met hopelijk een prachtig uitzicht op de Blyde Canyon die pal naast de kampeerplek ligt. 

 

Blijdepoort/Graskop – Kruger Tamboti Camp (100 km, asfalt/gravel) Het is een beetje vreemd om  nog nooit het Kruger park te hebben bezocht. Voor de meeste Afrika-toeristen is Kruger immers het eerste park dat ze bezoeken. Vandaag vinken we het park ook aan. We rijden ’s ochtends meteen het park in voor vijf dagen. We beginnen halverwege bij de Orpen Gate en rijden langs de grans met Mozambique richting Zimbabwe. In tegenstelling tot wat we in wildparken gewend zijn, rijden we hoofdzakelijk over asfaltwegen en slapen we op goede kampeerplekken. De eerste nachtstop is een safaritent in Tamboti Camp.

 

Kruger / Tamboti – Letaba (100 km, asfalt/gravel)

De komende dagen maken we ochtend-gamedrives van 05.00 tot 11.00 uur op weg naar de volgende kampeerplek. Daar duiken daarna het zwembad in en gaan van 15.00 tot 18.00 uur op pad voor de middag-safari. We slaan de tenten op in Letaba.

 

Kruger / Letaba – Shingwedzi (100 km, asfalt/gravel)

Van Letaba rijden we naar Shingwedzi.

 

Kruger / Shingwedzi - Punda Maria (75 km, asfalt/gravel) De laatste dag in Kruger gaan we op pad in het meest Noordelijke puntje van het park. Een vierlandenpunt met de grenzen van Zuid-Afrika, Botswana, Mozambique en Zimbabwe. De begroeiing is hier nogal dicht met mopanebomen en veel droge rivieren. Een mekka voor vogels! Aangezien we nog nooit zover in het oosten van zuidelijk Afrika zijn geweest hopen we op een paar nieuwe soorten. Vandaag houden we bij Punda Maria de verrekijker, de vogelgids en de camera dus goed bij de hand.

 

Kruger/Punda  Maria – Tshipise (175 km, asfalt)

Een heuse tussenetappe, oftewel een rustdag. We verlaten Kruger en rijden richting Botswana. Vandaag staan er weinig interessante zaken op het programma. De korte rit brengt ons naar Tshipise. Een plek waar we proviant en brandstof kunnen inslaan en ons kunnen voorbereiden op het stof van Botswana. Lekker lang dobberen in het zwembad van een hele foute familiecamping

 

Tshipise – Tuli Block NP (150 km, asfalt, zand) We verlaten Zuid-Afrika door de (hopelijk) droge rivierbedding van de Limpopo om aan de Botswaanse kant naar Tuli Block NP te rijden. Tuli staat al een jaar of vijf op het verlanglijstje en is het meest afgelegen en meest on-Botswaanse park. Het lijkt sterk op Zimbabwaanse Matobo Hills NP dat hier pal aan de andere kant van de grens ligt. In 2003 hadden we daar een geweldige tijd, dus we hopen op een herhaling. We overnachten twee keer in Molema bush camp. Een plek zonder elektriciteit, water en toiletten. Een goede opmaat voor de andere bush camps waar we later deze reis ullen bivakkeren. Hopelijk zien we in Tuli eindelijk eens wilde honden! Een soort die we in twaalf jaar nog nooit in het wild hebben gespot.

 

Tuli Block – Francistown (225 km, zand en asfalt)

Na een dag of tien zoeken we de bewoonde wereld weer op. We slapen in het Marang Hotel in Francistown, de tweede stad van Botswana. Goede herinneringen hebben we niet aan Francistown, want in 2003 werd ik er zo ziek dat ik krap twaalf uur later aan het infuus in het ziekenhuis van het Zimbabwaanse Bulawayo. Dat doen we deze keer anders! We gaan uit van een goed diner bij sfeervol kaarslicht, een lekker bed en een goede nachtrust.  

 

Francistown – Nata (190 km, asfalt en zand) Vanaf vandaag zitten we weer op bekend terrein en pakken we onze jaarlijkse route op. Vanuit Francistown rijden we een kort stukje naar Nata Bird Sanctuary, aan de oevers van het enorme Nxai/Makgadikgadi/Nata zoutmerencomplex. Geen idee wat we moeten verachten in de winter wanneer het meer grotendeels droog staat, maar we hopen op een grote vogelrijkdom en - wie weet - een paar olifanten. Want vanaf Nata zullen we de komende 10 dagen gaan struikelen over de olifanten. 

 

 

Nata - Kasane (300 km, asfalt) Zoals de afgelopen jaren is Kasane het hoogtepunt van onze reis. We bivakkeren vijf nachten bij de Chobe Safari Lodge aan de oevers van de Chobe-rivier aan de grens met Namibië. De kampeerplek ligt op de grens met het Chobe NP en dat betekent elke avond rumoer van olifanten, leeuwen, nijlpaarden en buffels. Meestal aan de goede kant van de camping, maar soms ook niet. Ooit zagen we hier mensen barbecueën, terwijl er op twee meter van de braai een nijlpaard stond toe te kijken. Men had niets in de gaten. In Kasane wordt er gezwommen, gaan we twee keer per dag op zoek naar beesten (met de auto of de boot) en bezoeken we de Victoria watervallen in Zimbabwe. Kasane is één van de weinige plekken ter wereld waar je niet raar hoeft op te kijken als er midden op de dag olifanten over de parkeerplaats bij de supermarkt lopen of waar luipaarden uitrusten in voortuintjes. Mooi!

 

Kasane – Chobe / Moremi / Savuti NP (400 km, zand) Na Kasane reden we met Floortje voorheen altijd terug naar Namibië. Met een beetje pijn in de buik, want de route van Kasane naar Maun voert door één van de mooiste wildgebieden ter wereld: Chobe NP, Savuti en Moremi NP, oftewel de Okavango Delta. Punt is dat er voor selfdrivers nauwelijks voorzieningen zijn in het gebied zo groot als Nederland. We moeten dus alles zelf meenemen de komende dagen en ons helemaal zelf redden. Een beetje spannend, maar vorig jaar toen we de helft van de route hebben afgelegd ging het perfect. En dat smaakte naar meer. Dit jaar gaan we dus echt de bush in. Zandhappen, navigeren, in de lage giering door het zachte zand en totaal weg van de massa. In Moremi verblijven we één nacht in Kwai camp en in Savuti twee nachten in Xakanaxa.

 

Moremi – Maun (150 km, zand, gravel, asfalt) Na de bush komen we aan in Maun, een stad midden in de Kalahari aan de uitlopers van de Okavango. We slaan voorraden in, tanken en hopen ergens stroom te kunnen bietsen. Normaliter nemen we het ervan in Maun, maar deze week blijft basic. We rijden Maun weer uit en verblijven een nacht 30 kilometer ten zuiden van de stad in Tshima Bush Camp. Een voor ons onbekend kampement. 

 

 

 

Maun - Makgadikgadi / Xumaga (170 km, asfalt, zand) Vanuit Maun rijden we terug richting Nata, maar waar we voorheen overnachtten in Gweta aan de oostkant van de Makgadikgadi zoutpannen, rijden we nu de pan aan de westkant in naar het bush camp van Xumaga. Voor de liefhebbers: Xumaga ligt aan de Boteti-rivier en is de enige plek met water in de verre, verre omtrek. In het gebied leven 25.000 zebra’s die in deze periode zijn aangewezen op de rivier. Net als duizenden olifanten en honderden leeuwen, hyena’s en giraffen. We zouden het allemaal goed moeten kunnen zien vanuit onze tent. Vroeg opstaan is dus niet nodig!

 

Xumaga - Khama Rhino Sanctuary (380 km, asfalt) Vandaag staat er een lange reisdag op het programma: 380 km. Een eitje in vergelijking met de 700 tot 800 km die we in voorgaande jaren wel eens reden. We gaan op weg naar de Khama Rhino Sanctuary. De enige plek in Botswana waar nog neushoorns te zien zijn. Het zwaarbewaakte park ligt aan de grens met Zuid-Afrika en we verblijven twee nachten in – alweer – een bush camp; Mokongwa.

 

 

 

Khama - Marakele (380 km, asfalt, zand) Na hopelijk een geweldige tijd in Botswana sluiten we de laatste week af in Zuid-Afrika. We bezoeken eerst het afgelegen Marakele NP. Een park met een grote kolonie Kaapse gieren en een – voor Zuid-Afrikaanse begrippen – ongerepte wildernis zonder asfalt en met weinig voorzieningen. Het bush camp heet deze keer Bontle Camp. Voor het eerst sinds acht dagen hebben we weer stroom en - met een beetje geluk – warm water en een toilet. We verkennen het park drie dagen lang.

 

 

 

Marakele - Pilanesberg (110 km, zand, asfalt) Het eind van de reis komt in zicht, maar we hebben één van de hoogtepunten tot het laatste bewaard: Pilanesberg NP. In 2008 mocht ik hier een paar dagen in opdracht van de ING fotograferen en keek ik m’n ogen uit: tientallen witte neushoorns, enorme kudden olifanten, de grootste troep leeuwen die ik ooit zag (23 stuks), een waanzinnige ballonvaart en overal prachtige schuilhutten in een zeer divers landschap. De meeste wegen hier zijn geasfalteerd, maar de achterafweggetjes zijn gelukkig onverhard, dus we kunnen de rust zelf zoeken. 

http://www.pilanesberg-game-reserve.co.za

 

Pilanesberg – Johannesburg (200 km, asfalt)

Na een wilde reis leveren we de Landrover in en zullen we lang en intensief moeten afkicken… We overnachten nog een keertje in Afton Guesthouse en vliegen de volgende nacht terug naar Amsterdam. 

 

 

 Eerdere reizen in dit gebied:

 

Namibie, Botswana 2012, deel 1

Namibie, Botswana 2102, deel 2

Namibie, Zimbabwe en Botswana 2011, deel 1

Namibie, Zimbabwe en Botswana 2011, deel 2

Namibie, Zimbabwe en Botswana 2010

Namibie 2008

Zuid-Afrika 2008

Namibie 2005

Zimbabwe en Botswana 2003

 

Alle reisportfolio's

Alle reisoverzichten

 

 

 

InterAxxie Fotografie en Tekst 1998-2019