Het zal waarschijnlijk echt niemand meer verbazen dat we in 2014 weer naar Afrika gaan. Toch zal onze dertiende Afrikaanse kampeersafari afwijken van alle vorige. Na de vervroegde terugkeer in 2013 pakken we het deze keer namelijk anders aan. Geen Spartaanse meerdaagse diepzandritten meer door Moremi en Chobe, geen basic kampementen in het  midden van de Okavango-delta en geen dagritten van meer dan 8 uur. Onze dertiende Afrikareis bevat iets nieuws: betrekkelijke luxe… Denk aan een zwembad, een toilet of een bushrestaurant. We zijn namelijk tot de conclusie gekomen dat alleen maar Camel Trophy-avonturen weliswaar rete-stoer zijn, maar niet de broodnodige rust en ontspanning opleveren die we na een jaar werken ook nodig hebben. Iets minder reizen en iets meer vakantie dus dit jaar!

Uiteraard blijven we wel gewoon kamperen en in een dikke terreinwagen rijden over stoffige gravel- en zandwegen. De route voert van Namibië door de Caprivi naar Botswana en Zimbabwe en eindigt in Zuid-Afrika. Meer dan ooit verheugen we ons dus op een maand kamperen, fotograferen, fikkie stoken, met de zaklamp hyena's en olifanten verjagen, zwemmen, liedjes zingen tijdens lange reisdagen en vooral heel veel bij elkaar zijn. 's Avonds in de tent luisteren naar de geluiden van Afrika. Een maand zonder computer, telefoon, speelgoed, nieuws, files, luchtverontreiniging, hoogbouw en stress. Alleen elkaar, een kampvuur, een auto en het ritme van de natuur.

Kijkje in het kampeerleven van alledag? Klik hier.

Van dag tot dag

Amsterdam – Johannesburg (vlucht)  Een lange dagvlucht brengt ons tegen tienen in de avond in Johannesburg. Niet leuk zo’n marathonzit van een uur of vijftien, maar voor het eerst sinds jaren hebben we eens geen overstap en geen wachttijden in Berlijn of München. Eigenlijk best luxe dus! In Johannesburg overnachten we in het Southern Sun Hotel op Oliver Tambo International Airport. 

Johannesburg - Windhoek (vlucht) Na een kort nachtje moeten we weer vroeg uit de veren om de continentale vlucht naar Namibië te halen. Rond twee uur in de middag landen we op Windhoek, halen we de Toyota Hilux 4x4 op en nemen we ons intrek in het vertrouwde Pension Steiner. 

Windhoek - Stampriet (400 km, asfalt) Onze eerste dag op Afrikaanse wegen voert in een onlogische richting. De reisroute is noordelijk, maar we rijden 400 kilometer bijna recht naar beneden de Kalahari-woestijn in richting het zuiden van Namibië. Door omstandigheden hebben we een paar nachten extra te besteden en twee van die nachten brengen we door in de wonderschone oase in de perzikrode duinen van de Kalahari bij Stampriet. In de Kalahari Anib Lodge verbleven we eerder in 2005 en 2010. Tijd voor uitrusten, lezen, zwemmen en een sunset drive in de duinwoestijn.

Stampriet - Windhoek (400 km, asfalt/gravel/zand) Na vier nachten binnenshuis verruilen we de muren voor canvas. Onze kampeersafari begint in het privépark van Dünsternbrook Guestfarm. We komen hier voor het eerst, maar verhuegen ons op deze wereldberoemde ranch net ten noorden van Windhoek. Het privépark staat bekend om zijn fotogenieke luipaarden en jachtluipaarden. Vandaag maken we dus onze eerste gamedrive!

Windhoek - Omaruru (180 km, asfalt/gravel) Ook de komende drie nachten kamperen we op een wereldberoemde safari-plek waar we nog niet eerder zijn geweest: Elephant Camp in het Erindi-reservaat. Het staat te boek als het grootste privéreservaat ter wereld en staat bekend om z'n - inderdaad - olifanten. We kamperen drie nachten bij het watergat waar het een komen en gaan van wild is. Bovendien is het watergat bekend van de fotoserie van Rian van Schalkwijk die vastlegde hoe een olifant een nijlpaard aanviel en op de rug legde. Speciale opdracht hier: wilde honden spotten. Die hebben we in dertien jaar Afrika helaas nog nooit gezien.  

Omaruru – Etosha (300 km, asfalt/gravel) Na een relatief kort ritje van 300 km en een shopstop in Tsumeb arriveren we in Etosha NP. Etosha is het grootste park van Namibie en heeft de oppervlakte van Nederland en België samen. Bij elkaar opgeteld verbleven we al bijna 60 nachten in Etosha en elke nacht was memorabel. We voegen in 2014 tien nachten toe aan het totaal en verblijven achtereenvolgens in Okaukuejo (4 nachten), Halali (2 nachten), Namutoni (4 nachten). De kampeerplekken in Etosha zijn druk (voor Afrikaanse bergippen), maar tijdens de gamedrives lijk je alleen te zijn in het park. We zullen veel ochtenden en avonden fotograferend doorbrengen aan een van Etosha's watergaten, veel zwemmen en 's nachts stil kijken naar de olifanten, giraffen, zebras, gnoes, koedoes, neushoorns en springbokken die langs de tent lopen op weg naar het lokale watergat.

Etosha - Grootfontein (250 km, asfalt) Grootfontein staat voor ons synoniem voor Roy's Camp. De afgelopen jaren bezochten we Namibië's beste kampeerplek maar liefst negen keer. Deze keer kiezen we echter voor twee nachten in het nabijgelegen Fiume Lodge. Verandering van spijs doet immers eten. Deze reis willen we bovendien voor het eerst een dag op pad met de San, de traditioneel levende nomaden van de Kalahari. IEts waar we ons al heel lang op verheugen.

Grootfontein – Divundu (430 km, asfalt/zand) Een lange saaie etappe via Rundu en de oversteek van de beruchte veegrens voert ons aan het begin van de Caprivistrip: Divundu. De plek waar de Okavango-rivier vanuit Angola door een flintertje Namibië uitwaaiert in de Okavango Delta. Vorig jaar ploeterden we dwars door de Delta heen. Deze keer kiezen we voor een wat relaxtere omtrekkende beweging. Vanuit een van Floortje's favoriete camps Ngepi maken we drie dagen lang safari's in Mahango NP, Bwabwata NP en maken we boottochten over de Okavango. Kortom: olifanten en nijlpaarden rond de tent! Een van de mooiste plekken in Afrika...

Divundu – Kasane (500 km, asfalt) Na drie weken verruilen we Namibië voor het ruige Botswana. Onze langste rit van deze reis eindigt in Kasane, de olifantenhoofdstad van de wereld! Zoals de afgelopen jaren is Kasane het hoogtepunt van onze reis. We bivakkeren weer vijf nachten lang bij de Chobe Safari Lodge aan de oevers van de Chobe-rivier aan de grens met Namibië. De kampeerplek ligt op de grens met het Chobe NP en dat betekent elke avond rumoer van olifanten, leeuwen, nijlpaarden en buffels. Meestal aan de goede kant van de camping, maar soms ook niet. Ooit zagen we hier mensen barbecueën, terwijl er op twee meter van de braai een nijlpaard stond toe te kijken. Men had niets in de gaten. In Kasane wordt er gezwommen, gaan we twee keer per dag op zoek naar beesten (met de auto of de boot) en bezoeken we de Victoria watervallen in Zimbabwe. Kasane is één van de weinige plekken ter wereld waar je niet raar hoeft op te kijken als er midden op de dag olifanten over de parkeerplaats bij de supermarkt lopen of waar luipaarden uitrusten in voortuintjes. Mooi!

Kasane – Nata (250 km, zand en asfalt) En opnieuw een primeur. Al tien jaar lang rijden we Elephant Sands voorbij. En al tien jaar lang verklaren alle reisleiders, gidsen en wildfotografen ons voor gek. Elephant Sands is volgens hen het best bewaarde geheim van Botswana. En eerlijk is eerlijk: nergens kwamen we al die jaren zoveel wild op de snelweg tegen als bij Elephant Sands! Dit jaar kijken we dus twee nachten lang wat we al die jaren voorbij zijn gestoven. Spannend!

Nata – Francistown (250 km, asfalt) Een tussenetappe brengt ons vanuit de bush naar de Dumela Lodge in Botswana's tweede stad Francistown. Geen wild hier, maar wel een mekka van vogels! We overnachten na vier weken weer eens in een bed!

Francistown - Lephalale (400 km, asfalt) Na een dikke week Botswana steken we de grens alweer over. Dit keer naar Zuid-Afrika. Een tweede lange overgangsetappe brengt ons naar de Zoete Rust Guesthouse in Lephalale. Opnieuw een plek waar we voor het eerst komen.

Lephalale - Pilanesberg (250 km, asfalt) Gek genoeg zitten we een week voor de terugvlucht al onder de rook van Johannesburg. Toch brengen we eerst nog vier dagen door in de bush. Pilanesberg NP moesten we vorig jaar noodgedwongen overslaan vanwege onze vervroegde terugreis. En dat maken we dit jaar goed. In 2008 mocht ik hier een geweldige betaalde fotoreportage maken. En hoewel Pilanesberg door mensen is aangelegd is het een van de beste plekken ter wereld om groot wild te fotograferen. Er zijn geweldige schuilhutten, het park telt een van de hoogste vogeldichtheden van Afrika en vrijwel al het groot wild is aanwezig. Nog een bonus: het park is aangelegd in een oude vulkaan en je hebt dus altijd fotogenieke achtergronden! We blijven vier nachten in Pilanesberg: twee op de kampeerplek van Manyane en twee in de Bakgatla Lodge.

Pilanusberg – Pretoria (250 km, asfalt) Het zit er bijna op. Een kort ritje leidt naar de Oude Hout Mountain Lodge in Pretoria. De plek waar we vorig jaar gastvriendelijk onderdak vonden op een waanzinnig gelegen boerderij bovenop een berg. Er is weinig te doen, maar de afsluitende twee dagen kunnen we hier goed gebruiken met bijslapen en de tassen inpakken voor de terugreis.