Lees de korte reisimpressies van onze intercontinentale reizen vanaf 1998 naar Belize, Birma, Botswana (2003, 2010, 2011, 2012, 2013, 2014, 2016 en 2022), Canada, Costa Rica (2001 en 2015), Curacao, Gambia, Guatemala, Kenia (2002, 2004 en 2006), Laos, Lesotho, Madeira (1998, 2002, 2006, 2010), Malawi, Mexico (1987 en 1988), Namibië (2005, 2008, 2010, 2011, 2012, 2014, 2016, 2018 en 2022), Roemenië, Schotland (2001, 2004, 2018), Swaziland (2016 en 2019), Tanzania (2002 en 2004), Thailand, Venezuela, Zambia, Zanzibar, Zimbabwe (2003, 2010, 2011, 2014 en 2022), Zuid-Afrika (2008, 2013, 2014, 2016, 2017, 2018 en 2019) en enkele Europese bestemmingen.

Schotland en Engeland - mei 2018  Zonder roadtrips heten onze vakanties geen reizen. En dus namen we Floortje voor het eerst mee op reis door Europa. Op de boot en met eigen vervoer dooor Engeland en Schotland. Het werd een mooi avontuur met alle denkbare weersomstandigheden. Van sneeuw, tot zon, tot regen. En omdat de route en de overnachtingen niet heel erg avontuurlijk waren, zochten we de meest aansprekende bestemmingen op tijdens dagtrips. En dat betekende veel kastelen (Alnwick Castle en Stirling Castle), veel zeevogels (een boottocht rondom Bass Rock waar 50.000 paartjes genten, papegaaiduikers, stormvogels, alken en zeekoeten nestelden) en een dagje Mull of Galloway (met vooral veel doortrekkende vogels). Ook hadden we een topdag bij the museum of flight op  

East Fortune airfield, reden we maar liefst vijf keer langs Loch Ness, bezochten we het Queen Elizabeth Forest Park, Loch Lomond & the Trossachs NP en the Cairngorms NP. We spotten en voerden rendieren in Aviemore, namen de dubbeldekker-bus, doolden door Edinburgh, gingen naar de pub in Stirling, bezochten het mooie Roman Army-museum en wandelden over Hadrian's wall. Floortje vond het fantastisch en we wachten dus niet nog eens veertien jaar voor we opnieuw naar schotland gaan!

Foto's volgen binnenkort!

De route (14 dagen): Rotterdam - Hull - Alnwick Castle - Longniddry - North Berwick - Edinburgh - Stirling - Trossachs NP - Fort William - Loch Ness - Inverness - Aviemore/Cairngorms - Tomatin - Glasgow - Ayr - Mull of Galloway - Carlisle - Newcastle - Amsterdam

Zuid-Afrika, Swaziland en Lesotho - augustus 2017  Een roadtrip door Afrika betekent voor ons: avontuur, kampvuren, kamperen, veel wilde dieren en niet al teveel mensen om ons heen. En al die elementen had onze reis door Zuid-Afrika, Swaziland en Lesotho absoluut niet. Zuid-Afrika is - voor Afrikaanse begrippen - een erg ontwikkeld, georganiseerd en aangeharkt land. Overal wonen mensen, overal rijden auto's, het grootste deel van het land is in gebruik als landbouwgebied, de wegen zijn perfect geasfalteerd en er zijn massa's toeristen. Als je houdt van eenzaam kamperen in de bush, kun je Zuid-Afrika dus maar beter mijden.

Vanwege mijn knieproblemen zat kamperen in de wildernis er helaas dit jaar helaas niet in. Voor onze vijftiende Afrika-reis kozen we dus voor een 'Africa Light Programma' met keurige guesthouses, goed eten en een degelijke 2x4. We hebben nu in ieder geval uitgebreid kunnen kennismaken met Zuid-Afrika, de veelzijdige en mooie landschappen en het onstuimige weer! Sabina wilde walvissen zien en dat is gelukt: bultruggen bij Plettenberg en Zuidkapers rond de Kaap. Bovendien hebben we 56 nieuwe vogelsoorten gespot (en vaak ook nog eens goed kunnen fotograferen), waaronder de met uitsterven bedreigde lammergier, diverse toerako's, de oranjeborsthoningzuiger en het kroonparelhoen! Daarnaast verbleven we soms in geweldige accommodaties, zoals de Rissington Inn in Hazyview, de Ganora Guest Farm in Nieu Bethesda en de Sweet Olive Inn in Kaapstad. Ook onderweg zagen we prachtige dingen: zestien leeuwen en vier luipaarden in anderhalve dag Krüger, de majestueuze Drakensbergen, het Golden Gate NP en sneeuw op de Baviaans- en Swartberge.

Bottom line: we hebben een afwisselende reis achter de kiezen met veel nieuwe indrukken en een paar mooie hoogtepunten, maar zonder de vrijheid, het avontuur en de zelfredzaamheid waarvoor we steeds weer naar Afrika trekken. Zuid-Afrika is mooi om gezien te hebben, maar onze volgende Afrika-trip gaat 'gewoon' weer richting de wildernis. In een tent, met een 4x4 en een dik kampvuur!

Bekijk hier het eerste fotoalbum en hier het tweede.

Lees hier de gedetaileerde reisroute.

De route (26 dagen): Johannesburg - Tzaneen - Timabvati/Hoedspruit (2 nachten) - Hazyview - Ezulwini Swaziland (2 nachten) - St. Lucia (2 nachten) - Drakensbergen (2 nachten) - Malealea Lesotho (2 nachten) - Nieu Bethesda - Addo National Park (2 nachten) - Plettenberg Bay (2 nachten) - Oudtshoorn - Stellenbosch (2 nachten) - Kaapstad (4 nachten)

Namibië, Botswana en Zuid-Afrika - juli/augustus 2016  Onze veertiende Afrika-kampeerreis was een trip down memory lane. Na een jaartje eens geen Afrika, bleken we alledrie toch wel weer erg veel heimwee te hebben naar Kalahari-stof, koukleumen in de tent, gamedrives maken en fikkie stoken. We werden niet teleurgesteld. In Namutoni liep een olifant het hek plat en besloot om pal boven onze tent een boom op te eten. We lagen letterlijk tussen z'n poten. Het bezoek aan AfriCat was een langgekoesterde droom. En eentje die niet tegenviel! We zagen een jachtluipaard van dichtbij en kwamen voor de twee keer op al onze reizen wilde honden tegen. Een ander hoogtepunt was Camp Chobe aan de Namibische zijde van het Chobe Nationaal Park. Buiten een fantastische boottocht (eindelijk een karrenvracht aan Afrikaanse snippen) zagen we er veel olifanten (ook naast de tent), nijlpaarden, leeuwen, giraffen, pelikanen en tientallen soorten watervogels. Een prachtplek. Als klap op de vuurpijl hadden we een supertijd in Khama. We kwamen maar liefst 35 neushoorns tegen en moesten 's nachts zelfs de tent voor de auto verruilen  toen en wel heel nieuwsgierige zwarte neushoorn ons belaagde! De rest van de reis was meer dan bekend, maar daardoor niet minder plezierig. Zuidelijk Afrika voelt als thuiskomen!

Bekijk hier het eerste fotoalbum en hier het tweede.

Lees hier de gedetaileerde reisroute.

De route (31 dagen): Johannesburg - Windhoek - AfriCat/Okonjima (2 nachten) - Etosha (7 nachten) - Fiume Bush Camp/Grootfontein (2 nachten) - Ngepi/Divundu (2 nachten) - Camp Chobe/Ngoma Bridge (3 nachten) - Muchenje - Chobe Safari Lodge/Kasane (2 nachten) - Senyati Safari Camp/Kasane (2 nachten) - Elephant Sands/Nata - Khama/Serowe (2 nachten) - Pilanesberg NP (4 nachten) - Johannesburg  

Costa Rica - juli/augustus 2015  Na dertien Afrika-reizen vond Sabina het wel een keer tijd voor iets anders. En als Sabina iets anders wil, dan komt er iets anders. En met 'anders' bedoelen we ook echt iets heel anders. Geen woestijn, maar regenwoud. Geen tent, maar lodges. Geen kou en stof, maar verstikkende klamme hitte en heel veel regen... Onze reis door Costa Rica was een mooie mix van activiteiten (ziplinen, kajakken, wandelen over hangbruggen in het oerwoud, fotograferen, dierenopvangcentra bezoeken, snorkelen, varen op een catamaran, heel veel zwemmen, lange autoritten, heel veel hitte en nog veel meer regen, regen en nog eens regen). Nadelen: alles bleef dag en nacht nat, het regende bizar veel en fotograferen bleek erg lastig door de aanhoudende plensregen, de schuwheid van het wild en het oerwoud dat het zicht en het toch al schaarse zonlicht belemmerde. Voordelen: we hebben veel gezien en gedaan en ons prima vermaakt. In het bijzonder met de honderden kolibries in Monteverde, de toekans, gifkikkers en koevogels in Selva Verde en het ziplinen door de boomtoppen van het nevelwoud. En volgend jaar? Gewoon weer naar Afrika!

Bekijk hier het eerste foto-portfolio en hier het tweede.

Lees hier de gedetailleerde reisroute.

De route (21 dagen): Panama City, San Jose, Tortuguero NP (2 nachten), Fortuna/Arenal (3 nachten), Tamarindo (3 nachten), Monteverde NP (3 nachten), Puerto Viejo de Sarapiqui (2 nachten), Selva Verde (1 nacht), Puerto Viejo de Talamancas (4 nachten), San Jose.

Namibië, Botswana, Zimbabwe en Zuid-Afrika - juli/augustus 2014  Onze reis van 2014 was niet alleen onze één-na-langste reis ooit, maar ook één van de mooiste. We hadden de reis bewust een stuk minder basic gemaakt dan vorige edities. En dat hield in dat we om de vijf a zes dagen niet kampeerden, maar in een bungalow of lodge overnachtten. Het maakte de reis aanzienlijk minder Spartaans en verhoogde het vakantiegevoel. Bovendien hadden we gezocht naar aansprekende, nieuwe locaties op de route, zorgden we voor minder lange reisdagen en meer activiteiten. De reis bleek perfect gebalanceerd en de tijd vloog voorbij. Daarnaast konden we veel wensen van ons lijstje afvinken: zo zagen we na 13 Afrika-reizen eindelijk wilde honden. Ook spotten we onze eerste Afrikaanse otters in de Caprivi, een aardwolf in de Kalahari, een trompetneushoornvogel in Zimbabwe, de bruine hyena in Etosha NP, en de knalgroene Diedericks koekoek in Zuid-Afrika. Hoogtepunten waren Erindi, Dünsterbrook, Fiumi en de dagexcursie naar de Bosjesmannen, de bunkerhut van Senyati, het Zuid-Afrikaanse Pilanesberg NP èn de dag zwemmen in Sun City. Kortom: een topreis met volop vakantieplezier, prachtige foto's en veel spektakel!

Bekijk hier het eerste foto-portfolio en hier het tweede.

Lees hier de gedetailleerde reisroute.

De route (39 dagen): Johannesburg, Windhoek, Mariëntal (3 nachten), Erindi (3 nachten), Etosha NP (10 nachten), Grootfontein, Ngepi (3 nachten), Kasane (5 nachten), Nata, Francistown, Lephalale, Pilanesberg NP (4 nachten), Pretoria.

Botswana en Zuid-Afrika - juli/augustus 2013 We zijn om familie-omstandigheden helaas vervroegd terug gekomen van deze Afrika-reis. Uiteraard ging dit gepaard met veel stress, geregel en teleurstelling: in alle opzichten een enorme domper dus. De reis zelf was zwaar en te Spartaans. We hebben drie weken lang door zulke diepe Botswaanse zandwegen geploegd dat we vaak geen tijd meer hadden voor de gamedrives. Erg jammer (met name omdat we voor die gamedrives juist de hele dag doorploegden). Hoogtepunten waren Chobe NP (ongekende aantallen olifanten en veel vogels), Moremi/Savuti (leeuwen, luipaarden, buffels en - uiteraard - olifanten), Khwai Community Camp en de Khama Rhino Sanctuary (neushoorns, maar ook erg veel nieuwe soorten vogels). Afknappers waren Marakele (zo'n k**park waren we in 12 jaar Afrika nog niet tegengekomen), het noorden van Kruger (echt niets te zien en erg veel overstromingsschade), Tuli Block (geen toegang tot het park, WTF?), Nata (geen wild) en Makgadikgadi (geen tijd voor gamedrives). Ten slotte bleek de kampeeruitrusting van onze (overigens zeer capabele) Landrover Defender van zo'n embarmelijke kwaliteit dat dit een vervelende stempel drukte op het dagritme en het reisplezier. Ergo: we hebben dik 5000 kilometer in de auto gezeten voor weinig highlights en hebben geleefd als zwervers. Met de auto dwars door de Okavangodelta is goed voor het Camel Trophy-gevoel, maar niet voor fotografie en ontspanning. De volgende keer gaan we weer gewoon naar Namibië en de specials van Botswana. Met veel, veel meer rust, iets meer luxe en ook af en toe vijf minuten geen reis-, reparatie- of stresswerk. Bekijk hier de eerste fotoportfolio en hier de tweede. Ten slotte staan er ook in Floortjes portfolio een paar reisfoto's.

Lees hier de gedetailleerde reisroute.

De route (34 dagen - niet afgemaakt): Johannesburg, Nelspruit, Graskop, Kruger NP (Olifants, Letaba, Singwedzi, Punda Maria), Thipise, Tuli Block NP, Nata, Kasane, Chobe NP, Savuti NP, Moremi NP (Khwai), Maun, Makgadikgadi NP, Marakele NP, Pretoria.

Botswana en Namibië - augustus 2012  We zijn weer thuis na vierenhalve week Botswana en Namibie. Een rustige en ontspannende reis zonder tegenslagen. Helaas zagen we echter ook aanzienlijk minder wild (en minder bijzondere situaties) dan tijdens voorgaande reizen. Na een kleine 200 uur beesten zoeken en posten konden we 'slechts' 6 leeuwen, geen enkel luipaard en opnieuw geen wilde honden bijschrijven. Waar je in Chobe normaal honderden olifanten per uur ziet, was het nu opvallend stil. Ook in Etosha zagen we soms dagenlang vrijwel geen wild bij de meest productieve watergaten. Vreemde gewaarwording. Het goede nieuws is dat we erg veel zwarte neushoorns (en zelfs steeds meer witte neushoorns) in Namibie zagen. Dat het Bwabwata-park in de Caprivistrip nu zichtbaar snel wilder wordt met grote kudden olifanten en buffels en dat we dolfijnen, een civetkat en veel honingdassen tegenkwamen. Ook zagen we tijdens onze reis 266 vogelsoorten en dat is ook een nieuw record. Bekijk hier de foto's, bekijk hier Floortjes foto's en lees hier de gedetailleerde reisroute!

De route (30 dagen): Windhoek, Ghanzi, Maun, Okavango, Gweta, Kasane (3 dagen), Divundu, Grootfontein, Etosha (9 dagen), Otjitotongwe, Cape Cross, swakopmund, Windhoek, Dusseldorf.

Namibië, Botswana en Zimbabwe - augustus en september 2011  Eigenlijk waren we van plan om pas weer in 2012 een verre reis te maken. Maar de heimwee naar Afrika bleek sterker dan onze goede voornemens. En dus trokken we voor de tiende keer de Afrikaanse bush in. Met een tent, een terreinwagen en een achterbank vol camera-apparatuur. In feite draaide deze reis hoofdzakelijk om lange bezoeken aan het Botswaanse Chobe-park (7 dagen) en het Namibische Etosha-park (9 dagen). Voor het eerst sinds 2003 kampeerden we weer middenin de winter in zuidelijk Afrika en dat hebben we aan den lijve ondervonden! Elke avond nachtvorst. Uiteindelijk bleek dat we vier dekens per persoon nodig hadden om tenminste een beetje warm te blijven. Overdag was het heet en droog. Weinig blad aan de bomen, relatief weinig water en veel stof in de lucht. Ideaal voor dramatische en creatieve wildlife-beelden. Chobe was het onbetwiste hoogtepunt van de reis. In enkele dagen konden we maar liefst zeven luipaarden van dichtbij fotograferen en werd onze auto omringd door duizenden olifanten. We zagen veel sabel- en paardantilopen en diverse nieuwe vogelsoorten. Zimbabwe was uiteraard weer fantastisch. Jammer dat het land door de economsiche boycot en politieke crisis niet beter zelfstandig te bereizen valt. Namibie is voor ons Afrika-light. Goede wegen, goede kampementen en steeds meer toeristen. Zeker in het hoogseizoen is Etosha een regelrechte afknapper. Te druk, teveel lawaai en veel asociale medekampeerders. Jammer. Gelukkig hebben we ook in Etosha nog enkele goede gamedrives kunnen maken met onder meer enkele luipaarden en meer dan 20 zwarte neushoorns. Als bonus mochten we voor het eerst een aardwolf, een bruine hyena, de zwarte mangoest en diverse nieuwe vogelsoorten afvinken. Een mooie reis, vooral door het relaxte reistempo en de ontspanning. Bekijk hier het eerste fotoportfolio. Klik hier om het tweede deel te zien.

Lees hier de gedetailleerde reisroute.

De route (30 dagen): Windhoek, Grootfontein, Divundu, een week Chobe, Kongola, Grootfontein, negen dagen Etosha, Otjitotongwe, Waterberg, Windhoek, Dusseldorf.

Madeira oktober 2010 Voor de vierde keer naar dezelfde bestemming gaan is volgens velen vragen om problemen. Aangezien we echter voor de eerste keer met z'n drietjes naar Madeira vertrokken, meenden wij dat dit zou meevallen. Achteraf ligt de waarheid ergens in het midden. Madeira is nog steeds prachtig, maar de authentieke rust en weisdheid van 12 jaar geleden is er niet meer. Steeds meer toeristen bezoeken het eiland en de all inclusive resorts schieten als paddenstoelen uit de grond. Wij kozen er - net als de vorige drie keer - voor om de toeristenstroom zoveel mogelijk te ontlopen. We sliepen in rustieke herbergjes en kleine hotels op moeilijk bereikbare plekken aan de noordkust en hoog in  de bergen. Floortje vond het prachtig. Onze kleuter beklom elke dag een berg (waaronder drie hoger dan 1800 meter hoogte), zwom als een waterrat en verbaasde zich over ongewone zaken ("Wanneer gaan ze hier nou eens normaal Nederlands praten papa?"). We hebben 10 geweldige dagen beleefd en komen zeker nog eens terug. Ooit... Bekijk de foto's! Meer zien? Bekijk hier de gecombineerde foto's van 1998, 2002 en 2006.

Namibië, Botswana en Zimbabwe maart en april 2010  In het jaar dat Floortje vier werd (en dus voor het laatst buiten de schoolvakanties op reis mocht) zijn we voor de tweede keer met z'n drietjes bijna zes weken door zuidelijk Afrika gereisd. Omdat nieuwe landen in Afrika moeilijk te vinden zijn, kozen we voor een combinatie van hoogtepunten uit onze vorige trips: de Kalahari, Etosha, Chobe, Victoria Falls, Waterberg en de kleinere parken BwaBwata, Mahango en Mudumi. Ondanks de regentijd en onze lekke grondtent werd het weer een geweldige reis. Floortje zwom elke dag urenlang, we zagen tientallen leeuwen, werden uit onze tent gejaagd door een enorm nijlpaard, werden besnuffeld door een olifant en zagen tijdens onze gamedrive in Mudumi geen enkel dier (een record). Het klinkt blasse, maar grote avonturen beleefden we feitelijk niet. We moesten het hebben van de kleine ontmoetingen: de honingdas in Halali, de bavianen in Waterberg, de bushbabies in Ngepi en de overstromingen in de Caprivi. Niet onze beste reis, wel een heel relaxte. Meer zien? Bekijk hier een portfolio met 45 reisfoto's. Bekijk ook Floortjes portfolio voor een aantal andere Afrika-foto's.

De route (37 dagen): Windhoek, een week Kalahari (Stampriet), Windhoek, Grootfontein, Popa Falls, een week Chobe, Kongola, Rundu, Grootfontein, Tsumeb, twee weken Etosha, Waterberg, Windhoek, Dusseldorf.

Zuid-Afrika - mei 2008 Ik heb niet te klagen over onplezierige klussen. Maar het achtdaagse fotoverslag dat ik eind mei maakte in Zuid-Afrika sloeg echt alles. De beste ING Bank-verkopers van 2007 kregen een incentivereis aangeboden door Kaapstad, Johannesburg en Pilanesberg NP en naast alle correspondentie en directiespeeches, mocht ik de teksten en beelden voor een luxe reisboek verzorgen. Het werd een achtbaan aan ervaringen! We doken met witte haaien, maakten een ballonvlucht boven de savannes van Pilanesberg (en zagen de grootste troep leeuwen die ooit in het park was gespot: 18 stuks), we zagen 34 witte neushoorns in anderhalve dag (ook een record), we rondden Kaap de Goede Hoop per powerboat, beklommen de Tafelberg, werden door een ex-gevangene rondgeleid over Robben Island, kajakten met pinguins en zeeleeuwen, dronken thee van olifantenstront en hadden ontzettend veel lol. Een wereldreis! Bekijk de foto's.

De route: Kaapstad, Boulders Beach, Robben Island, Gansbaai, Johannesburg, Pretoria, Pilanesberg, Johannesburg.

Namibië - maart en april 2008 In 2008 reisden we – met Floortje - zeven weken door Namibië. De reis viel wat tegen door de verlate - en erg hevige - regentijd, het te trage reistempo en het feit dat ik constant ziek was. Door de regens hebben we relatief weinig wild gezien. Daar staat tegenover dat we Namibië eens niet als woestijn, maar als groen moerasgebied hebben beleefd en dat was zeker de moeite waard. We hebben met de auto rivieren doorkruist, hebben een berg beklommen, zijn door olifanten belaagd, door een zwarte neushoorn aangevallen en hebben oryxen tot hun knieen in de plassen van Sossusvei zien staan. We hebben kampvuren gemaakt, cheetahs geaaid en hebben gemerkt hoeveel we het kamperen hadden gemist. 's Nachts genoten we van de kreten van hyena's, leeuwen en bush babies en daarna van de ochtendconcerten van duizenden vogels. De campings in Namibië zijn bijzonder goed en een genot om op te verblijven. Bekijk de foto's.

De route (49 dagen): Windhoek, Rehoboth, Sesriem, Swakopmund, Cape Cross, Khorixas, Kamanjab, twee weken (!) Etosha, Grootfontein, Popa Falls, Kongola, Rundu, Waterberg, Windhoek. Kortom: midden en noord- Namibië in 48 dagen.

Canada - juni 2007 In juni 2007 reisde ik als fotograaf en tekstschrijver mee op de zevendaagse incentive-reis naar Canada voor de beste verkopers van ING Bank. We verbleven drie dagen in Vancouver en drie dagen in de zeer luxueuze Rocky Mountain Lodge in Banff/Yoho National Park in de Canadese Rocky Mountains. Tijdens de reis zagen we maar liefst acht zwarte beren binnen 2 kilometer (een Canadees record), een school orka's bij Vancouver Island, landden we met watervliegtuigen in de haven van Vancouver, liepen we op de Ahabasca-gletsjer in Banff NP, werd erg ge-line danced en ontmoetten we meerdere elanden te voet. Een geweldige reis. Bekijk de foto's.

De route: Vancouver, Vancouver Island, Calgary, Golden, Calgary.

Roemenië - mei 2007 Begin mei 2007 reisde ik als fotograaf en tekstschrijver mee op de vijfdaagse incentive-reis naar Roemenie voor de beste verkopers van ING Bank. Tijdens een korte, maar zeer intensieve en bijzonder veelzijdige en leuke reis bezochten drie dagen Boekarest, een dag de Karpaten (Brasov) en een dag de Donau Delta (Tulcea) aan de Zwarte Zee. Natuurlijk ontmoetten we de nationale volksheld Vlad Tepic (alias Dracula), maar we zagen ook duizenden pelikanen, sternen en kikkers, werden vergast op zigeunermuziek en Slavische kloosters waar de tijd heeft stil gestaan en beleefden de culturele smeltkroes Boekarest uitgebreid. Hoogtepunt was letterlijk de twee uur durende helicoptervlucht van Tulcea naar Boekarest. De piloot vloog normaliter sproeivliegtuigen en sprak geen Engels, waardor hij uit voorzorg niet hoger vloog dan 60 meter. Erg spectaculair... Bekijk de foto's.

De route: Boekarest, Brasov, Tulcea, Danube Delta, Boekarest

Kenia - najaar 2006 Na de geboorte van Floortje wilden er graag nog even met z'n tweetjes op uit. Enerzijds om foto's te maken, anderzijds om een neus vol Afrika te halen voor de winter. De keuze viel op Kenia (niet te ver vliegen, veel parken op een redelijke rij-afstand en goed te doen in een korte periode van slechts negen dagen). De route was grotendeels bekend (de Mountain Rock Lodge op Mount Kenya bezochten we voor de derde keer) en om extra tijd voor fotograferen in te ruimen regelden we een prive-safari met kok en chauffeur. En dat hadden we beter niet kunnen doen... De chauffeur weigerde om harder dan 40 km per uur te rijden zodat we 7 van de 9 dagen van zonsopkomst tot -ondergang in de auto hingen en daardoor de meeste game-drives misten of sterk verkort uitvoerden. Bovendien begreep de goede man niets van licht, compositie en de tijd nemen voor een foto. Hij bleek geprogrammeerd te zijn om van beest naar beest te rijden en daar moest ik het maar mee doen. Hoogtepunten waren het staartje van de gnoetrek in de Masai Mara en de 18 (!) neushoorns die we binnen twee uur spotten in Nakuru. Bekijk de foto's.

De route: Nairobi - Samburu - Mount Kenya - Lake Baringo - Lake Bogoria - Lake Nakuru - Masai Mara - Nairobi.

Gambia - najaar 2005 In het najaar van 2005 bezochten we voor het eerst West-Afrika. Doordat we in het staartje van de regentijd zaten hadden we helaas weinig kans om veel van het land te zien en moesten we ons beperken tot de kuststrook. Gelukkig liggen er enkele fraaie parken in deze regio en konden we uitgebreid genieten van Bijilo Forest Park, de mangroven van Banjul en Lamin, Abuko National Park en het Tanji Bird Reserve. Hoogtepunt waren echter de vele vrienden die we in deze twee weken hebben gemaakt. West-Afrika is met recht 'the smiling coast of Africa'! Een aanrader voor wie van zon, strand en mensen ontmoeten houdt.  Bekijk de foto's.

Namibië - voorjaar 2005 Wanneer mensen tegen je gaan oreren over de schoonheid van de woestijn, wees dan op je hoede! Ze lullen namelijk maar wat! Een woestijn is leuk voor een paar dagen, maar twee weken in die godvergeten leegte, stof en zand bij dik 55 graden doet je smachten naar een zware hoosbui in de file. De eerste twee weken van onze Namibië-reis vielen om die reden tegen. Wij zijn geen woestijnmensen... Bovendien zijn Namibiërs niet de meest communicatief ingestelde mensen. Hun af en toe lompe gedrag maakte onze reis er niet gezelliger op.

Was Namibië daardoor een afknapper? Nee, zeker niet! We waren zeer gecharmeerd van noordelijk Namibië: de dolfijnen, pinguins en zeeleeuwen in de Benguelastroom, de wildernis van Damaraland, onze week in Etosha en het natuurschoon van het Waterberg Plateau. Bovendien zijn er maar heel weinig Namibiërs en word je dus niet constant geconfronteerd met botte lompheid. Wie Namibië wil bezoeken doet er goed aan om alleen het Noorden te bereizen. Besteed je extra tijd in de Caprivi-strip of Victoria Falls. Het land is - wat ons betreft - bovendien de ultieme self-drive bestemming in Afrika. Wie gecontroleerd op avontuur wil heeft hier alle ruimte en mogelijkheden. Klik hier voor het artikel in Ontdek Afrika van januari 2006 over deze reis. Bekijk de foto's.

De route (28 dagen): Windhoek, naar de Kalahari, Fish River Canyon, Luderitz, Sossusvlei, Swakopmund, Twyfelfontein, Etosha, Waterberg terug naar Windhoek. 

Zambia, Malawi, Zanzibar, Tanzania, Kenia - najaar 2004 Onze mini-wereldreis ging dan weliswaar dankzij de baas van Sabina niet door, dus maakten we in 2004 maar een mini-mini-wereldreis: 30 dagen door Kenia, Tanzania, Zanzibar, Malawi en Zambia. Een geweldige mix van hoogtepunten uit eerdere reizen én twee landen van het wensenlijstje: Zambia en Malawi. Met name Zambia was een onvergetelijke ervaring. Weinig toeristisch, nauwelijks wegen en een grote hoeveelheid wild. Mooie plek om nog eens te bezoeken dus ;-)) Malawi viel mij persoonlijk een beetje tegen. Naast het prachtige Liwonde-moeras is er niet bijster veel te zien of te doen. Je kunt er hoofdzakelijk wat rondhangen aan het dichtbevolkte Malawimeer. 
 
Wel een verrassing was het berggebied van Zuidelijk Tanzania! Wat een on-voor-stel-baar mooi gebied. Ruig, weinig mensen en prachtige landschappen. Meteen op de lijst gezet: een combi van Selous NP, Mikumi NP en de baobab-vallei bij Iringa. 

Zanzibar, Noord-Tanzania en Zuid-Kenia waren weliswaar grotendeels bekend, maar we hebben desondanks behoorlijk wat mooie nieuwe dingen gezien: snorkelen in de Indische Oceaan, de camping bij de snake farm van Arusha, het begin van het regenseizoen in de Serengeti (neem een sleepauto mee), camperen op de kraterrand van de Ngorongoro, de stofzee van Amboseli NP en een beklimming van Mount Kenya.  Bekijk de foto's.
 
De route (30 dagen): Nairobi, Lilongwe, South Luangwa Nationaal Park (2 nachten), Lilongwe, Liwonde Nationaal Park, Senga-baai (2 nachten), Chitimba (2 nachten), Iringa, Baobab-vallei, Zanzibar (3 nachten), Dar es Salaam, Pangani, Moshi, Karatu, Ngorongoro Conservation Area, Serengeti National Park (2 nachten), Karatu, Arusha, Amboseli en Kimunje (2 nachten).

Schotse Hooglanden - juni 2004 Een bijzondere huwelijksreis! Geen Bountystrand of een all inclusive vakantie op Cuba (om maar wat doorsnee-voorbeelden aan te halen), maar een rondreis door het noorden van Schotland! In 2001 hebben we de lege, glooiende heidevelden van de Lowlands bij Stranrear al uitgbereid bekeken en dat smaakte naar meer. Dus vertrokken we op 31 mei voor een tiendaagse autotrip. Het stortregende 10 dagen lang, we hadden door de mist nooit meer dan 30 meter zicht en het was 6 graden. Zelfs de Schotten lachten ons hard uit om onze huwelijksreis-bestemming, maar door alle tegenspoed hebben we ons geweldig vermaakt. Door alle mist zijn we nog wel steeds erg benieuwd naar hoe de Highlands er uitzien... Bekijk de foto's.

De route: Newcastle, Edinburgh, Bridge of Allen, Aviemore, Thurso, Ullapool, Skye, Inverary en weer terug naar Newcastle.

Zimbabwe en Botswana - september 2003 We zijn weer thuis! Helaas viel de week in de afgelegen Botswaanse natuurparken Chobe, Savute en Moremi (die we de eerste week zouden bezoeken én de reden dat we de reis überhaupt hadden geboekt) compleet in het water door de veel te strakke reisplanning. Chobe, het park met de grootste concentratie olifanten ter wereld (15.000 stuks!!), hebben we nauwelijks gezien en Savute (een echt Kalahari-park met sneeuwwit poederig zand, spoorkachtige dode bomen en duizenden olifanten) konden we alleen tijdens een 9 uur durende stofreis met een snelheid van 80 kilometer per uur zien. Dood- en doodzonde.

In Moremi kregen we gelukkig iets meer tijd om om ons heen te kijken. Moremi is net zo wild als Serengeti. En - klaarwakker - in ons tentje lagen we één fantastische nacht tussen de doodskreten van kudu's, joelende hyena's (knabbelend aan het tentdoek), snuivende olifanten en burlende, grazende nijlpaarden. Overdag hadden we de mazzel een jagend luipaard op enkele meters naast de truck te kunnen bewonderen. Ook de Okavango-delta (een rivierdelta ter grootte van Nederland die niet in zee, maar in een moerasgebied in de Kalahari uitmondt) was geweldig. Onze tent stond op een superplek onder een grote boom waarvan 's nachts de olifanten de vruchten stonden te plukken op enkele meters van onze bibberende, maar bewonderende blikken.

Andere hoogtepunten waren de Victoriawatervallen, de ruïnes van Great Zimbabwe en het Mana Pools National Park met terecht een Unesco-status. Mana Pools is een vergeten, nauwelijks toegankelijk park aan de grens met Zambia. In deze wildernis kampeerden we drie nachten aan de oevers van de Zambezi in een moerasdelta met duizenden buffels, nijlpaarden, kudden olifanten, elandantilopen, kudu's, hyena's, leeuwen en waterbokken. De beesten krioelden rond je tent. Adembenemend! Verder zijn we per kano de Zambezi afgezakt tussen honderden nijlpaarden (erg spannend), zijn we aangevallen door African killer bees, hebben we een zeldzame Caracal zien jagen in Okavango, de ontzettend zeldzame zwarte neushoorn kunnen aanraken (!) en veel verscheurend arme, maar lieve mensen gesproken. Bekijk de foto's.

De uiteindelijke route: Victoria Falls via Londen en Johannesburg, Chobe NP, Savute NP en Moremireservaat, Okavango Delta, Maun, Bulaweyo, Matobo Hills NP, Great Zimbabwe ruïnes, Chimanimani NP, Rusape, Harare, Kariba, Mana Pools NP, Harare.

Kenia, Tanzania en Zanzibar - juli 2002 Onze kampeerreis door Kenia, Tanzania en Zanzibar zit er op. En eerlijk is eerlijk: de geannuleerde reis door Venezuela had dit moeilijk kunnen overtreffen. Oost-Afrika is een lawine van overdonderende ervaringen. De mensen, de dieren, de landschappen: alles is in de overtreffende trap uitgevoerd. Een ervaring die we nooit zullen vergeten.In hoofdlijnen voerde de reis van Nairobi naar Mount Kenya, Samburu, Buffalo Springs, Thomson's Falls, Lake Baringo, Lake Bogoria, de Kerio Vallei naar Kisii. Daar reden we Tanzania binnen om aan de echte wildernis te beginnen. Lake Victoria, Serengeti, Ngorogoro, Arusha, de Kilimanjaro, de Eastern Arc Mountains met het regenwoud van de Usambara's om te eindigen op het strand van Dar es Salaam. De laatste dagen brachten we door in de Arabische steegjes van Stone Town op het eiland Zanzibar. 

Het meest geweldig waren de overnachtingen in de Serengeti. Nadat we zoals iedere nacht ons maaltje hadden gegeten aan het kampvuur, sliepen we midden tussen de wilde dieren. Geen hek, geen bewaker, geen wapens: alleen het tentdoek als bescherming. Maar anders dan in andere parken waar we sliepen, bleven de wilde dieren hier niet op een afstand van meer dan tien meter van het kamp. De eerste nacht ontdekte ik tijdens het eten op vijf meter van het kampvuur een olifant die ons nieuwsgierig stond te bekijken, samen met een kudde collega dikhuiden. De tweede nacht waren we omsingeld door drie troepen leeuwen die ons kamp als dekking gebruikten om op gazelles te jagen. Van half 11 's avonds tot 4 uur 's nachts brulden de enorme beesten op enkele meters van de tent. Een geluid dat zo hard en angstaanjagend is dat we de hele nacht kippenvel hadden en hen met de zaklamp buiten de tent hebben beschenen. Andere ontmoetingen waren met antilopen, hyena's, genetkatten, bavianen en mangoesten. Prachtig! Bekijk de foto's.

Madeira - maart 2002 In maart hebben we een rondreis gemaakt over Madeira, de Portugese bloementuin voor de Noord-oostelijke kust van Afrika. Ik was al eerder op Madeira geweest en mijn enthousiaste verhalen hadden SabinA overgehaald om het ook eens te willen zien. We werden niet teleurgesteld! het weer was grillig, de zee kolkte en de wind gierde rond de hoge bergtoppen. Van een bloementapijt - waar het eiland om bekend staat - was nauwelijks nog sprake. Bekijk de foto's.

De route: Funchal - Machico - Santana - Porto do Moniz - Sao Vicente - Encumeada - Ribeira Brava - Funchal.

Costa Rica - september 2001 Costa Rica stond al heel lang op ons lijsje. Het mini-landje is prima te bereizen, kent veel verschillende habitats, een enorm rijk dierenleven, prachtige landschappen en veel bezienswaardigheden. Het zou een drama worden, maar dat wisten we niet toen we vol goede moed startten in de hoofdstad San José. We bezochten onder meer de goed gevulde dierentuin (om tenminste alle diersoorten die we door de jungle waarschijnlijk nooit te zien zouden krijgen, in ieder geval in het land zelf te kunnen bekijken). Deze rare afwijking proberen we in elk land dat we bezoeken uit te voeren…

De dag erop vertrokken we richting Quepos, een idyllisch strandplaatsje aan de Grote Oceaan. De dierenrijkdom die we onderweg al tegenkwamen beloofde veel. Helaas verliep de tocht anders… s’Avonds at ik – op aanraden van Sabina – een lasagne die bedorven bleek te zijn. De volgende ochtend werd ik ziek (en dan bedoel ik ECHT doodziek) in het Nationale Park Manuel Antonio, scheet en kotste ik het hele strand onder werd met een ambulance én motoragent uit het park gehaald, naar het ziekenhuis gebracht en moest vervolgens twee weken binnenskamers revalideren voor we via de alarmdienst naar Nederland werden terug gebracht.

Vlak voor onze terugreis hebben we – met een groep Amerikanen – nog wel enkele dagtochten gemaakt om niet helemaal gedesillusioneerd thuis te komen. We ontdekten dat het land zo klein is dat we in die korte tijd eigenlijk een groot gedeelte konden zien! Zo kreeg ik de kans om kolibries, pijlgifkikkers en spinapen van dichtbij te fotograferen, luiaards en toekans te zien, brulapen te volgen in het Rincón de la Vieja Nationaal Park, in de werkende vulkaan De Irazú (op 3400 meter boven zeeniveau) te kijken en een wild volksfeest mee te maken toen Costa Rica voor het eerst in de geschiedenis won van aartsrivaal Mexico in de aanloop naar de Wereldkampioenschappen voetbal. Costa Rica is prachtig. Een herkansing absoluut meer dan waard.

De route: San José - Quepos - Manuel Antonio nationaal park - Rincón de la Vieja NP - Puerto Viejo de Sarapiquí - Cahuita - San José.

Venezuela - september 2000 Venezuela stond niet bepaald hoog op mijn lijstje. Ik wilde liever met een boot de Amazone opvaren. Maar goed, toen we toch eenmaal op Isla Margarita (of all places) waren voor een relatief korte strandvakantie, konden we best een rondreis door de Orinoco Delta maken. En zo geschiedde… Allereerst echter even alle vooroordelen over Isla Margarita uit de wereld helpen: het is niet overal een Caribisch Benidorm!!! Wij zaten in een Venezolaans bungalowpark met alleen maar Venzolanen en dat betekende een 24-uurs storm van keiharde Salsa, vreemde gewoonten (spontaan dansen op straat) en oases van rust. Als je maar niet te beroerd bent om zelf op pad te gaan en van de gebaande toeristenpaden af te wijken, is Isla een wereldplek met een rijke historie en flora en fauna!

De Orinoco is uiteraard nog avontuurlijker en eigenlijk was de tijd die we er doorbrachten te kort. In die tijd deden we geweldige dingen. Zo voeren we de zeestraat naar het vasteland om zes uur ’s ochtends over in een volstrekt ongeschikt zelfgebouwd bootje met twee enorme V6-motoren (we vlogen dus meer), waar iedereen ontzettend zeeziek werd en ter genezing zakjes alcohol aangeboden kreeg (om te snuiven)! Nadat we de vaste grond hadden gekust reden we door het kustgebergte van Caripe (een wereldvermaard koffiegebied waar boeren hun planten gewoon tussen de bomen in het oerwoud planten). We bezochten de Guacharo-grot met duizenden zeer zeldzame vetvogels (een soort nachtzaluwen die net als vleermuizen navigeren met een sonrasysteem: uniek voor vogels). De vogels komen maar op drie plekken ter wereld voor en slaken constant hele hoge gillen uit om de weg in de pikdonkere grot te kunnen vinden. Zo spooky dat Hitchcock de geluiden gebruikte voor zijn klassieke horrorfilm ‘the Birds’. Wij moesten onze weg helaas op de tast zoeken in deze griezelige omgeving…

Hoogtepunt was de boottocht op de Orinoco rivier waar we onder begeleiding van de lokale Warao-indianen op pirañas visten, door het oerwoud ploeterden (Jezus, wat een hitte!) en de roze Orinoco-rivierdolfijnen zagen (mega-mazzel!). Venezuela is dus zeker voor herhaling vatbaar!! Bekijk de foto's.

De route: Porlamar – Chacopata- Finca Messie – Caripe - Campo Claro - Maturin - San Jose de Buja – Maturin – Miraflores - Cumana - Porlamar

Thailand - juni 1999 Thailand is in veel opzichten bijzonder. Ten eerste is het land – als een van de weinige Aziatische landen - nooit gekoloniseerd, ten tweede heeft het land een charismatische koning waar de bevolking helemaal mee wegloopt, ten derde heeft Thailand een toeristische industrie die al meer dan 100 jaar goed draait (een goede infrastructuur, mooie attracties en een centrale ligging in Azië). Wij bezochten Thailand in juni van 1999. Het was onze eerste ontmoeting met Azië en dat werd een cultuur shock. Thailand heeft weliswaar veel westerse invloeden, maar combineert die op een unieke Aziatische wijze. Alles is anders: de taal is onbegrijpelijk en niemand op het platteland spreekt Engels, het schrift is buitenaards (straatnaamborden in het Thai zijn ware puzzels van lijntjes en golfjes) en iedereen lacht… Tot vervelens toe. Als bleke, bijna-twee-meter-lange, blonde Europeaan voel je je toch al niet op je plek, maar wanneer iedereen je constant niet-begrijpend, knikkend en grijnzend aanlacht wordt dat gevoel behoorlijk verstrekt. Toch zijn Thai ontzettend aardig en behulpzaam. Ook al lijkt de wereld er op zijn kop te staan.

Onze reis voerde ons vooral door het platteland van de Isan-streek langs de Mekong-rivier en de grens met Laos. Hier komen zo weinig toeristen dat er af en toe een sleep van starende, babbelende en grijnzende Thai achter ons aan liep op markten en in parken. Heel vreemd! Bij het teakhouten paleis in Bangkok waren we zelfs zo’n attractie dat we een uur lang op de foto moesten met keurig op hun beurt wachtende islamitische schoolmeisjes die je zwijgend hun camera overhandigden. Hoogtepunten waren de Kwai-rivier, de Birma-spoorlijn, de oorlogskerkhoven en de bekende brug, het floatel (een drijvende keet op de Kwai) op de grens bij Myanmar (Birma), de koningssteden Ayutthaya, Phimai, Phitsanulok en Sukhothai met hun eigen adembenemende tempelstijlen, de wandeltocht door het wildpark Khao Yai waar Thailand’s laatste tijgers leven, de rust van de enorme Mekong, de in oranje gewaden gehulde bedelmonniken en vooral China Town in Bangkok waar je dagen kon ronddolen in een volstrekt onbegrijpelijke wereld. Minder leuke punten waren de ziekenhuisopname in Chiang Mai en de vervroegde terugreis (28 uur per boot, bus en taxi) vanaf het eilandje zonder telefoon (!) Koh Chang. Bekijk de foto's.

De route: Bangkok - Kanchanaburi - River Kwai - Ayutthaya - Khao Yai - Phimai - Khon Kaen - Khao Kho - Phitsanulok - Sukhothai - Chiang Mai - Bangkok - Koh Chang - Bangkok.

Mexico, Guatemala, Belize - juli 1998 De derde keer dat we in Mexico waren wilden we iets bijzonders doen. We hadden zelf al met een huurauto grote delen van het schiereland Yucatan aan de Caribische kust bekeken. Nu werd het tijd om de Ruta Maya te gaan doen. Een tocht langs alle belangrijke stadsruïnes die de hoogstaande Maya-beschaving overal in het tropisch regenwoud heeft achtergelaten. Omdat Guatemala in die periode half in een burgeroorlog was verwikkeld, kozen we voor een georganiseerde reis. De reis was fantastisch: ondanks de extreme klamme hitte en de vaak bar slechte zandwegen in met name Belize en Guatemala (Belize bezit zelfs maar één geasfalteerde snelweg…).

Ik ben een grote fan van oude culturen en beschavingen. Vooral als ze – met een nostalgische knipoog naar de grote ontdekkingsreizen van de 19de eeuw - diep verscholen liggen in het oerwoud. De reis langs door de historie van de Maya liep van het hete kalksteenplateau bij Tulum, via de moerasdelta van Belize naar het Petèn-regenwoud van Guatemala. De weg werd hier een rode kleistrook van een paar meter breed met enorme gaten. De bermen werden gevormd door de jungle in de vorm van een muur van alle denkbare schakeringen groen. We zagen miereneters, spinapen, brulapen, toekans en neusberen. Bezochten de slechts gedeeltelijk opgegraven sites van Xiunantunich in Belize, het ontstellend indrukwekkende Tikal middenin de dampende jungle van Guatemala, kregen de wraak van Moctezuma over ons heen met een dreunende onweersbui boven het meer van Flores, zagen de zon opkomen boven het oerwoud in het onbewoonde Noord-Westen van Guatemala, gingen met een smokkelaarsbootje naar de pas ontdekte stad Yacxchilan en bezochten Palenque, Uxmal en – uiteraard - de Maya-Disneystad Chizèn Itza. Verder feestten we mee op de Plaza van Cancun tijdens de Mexicaanse onafhankelijkheidsdag (waar een heule dikke Mariachi Mama urenlang vaderlandslievende smartlappen jammerde ten overstaan van 4.000 stomdronken, emotioneel meerefreinende Mexicanen. We doken op Cozumel (waar ik bijna werd aangevallen door een anderhalf meter lange barracuda) en zagen dolfijnen. Een prachtige reis. Bekijk de foto's.

De route: Cancun, Tulum, Xiunantunich, Campeche, Flores, Tikal, Yaxchilan, Palenque, Campeche, Uxmal, Meridá, Chizèn Itza, Playa del Carmen, Cozumel.